رژیم پروتکل خود ایمنی: رژیمی برای کاهش التهابات بدن
رژیم پروتکل خود ایمنی (
AIP) که هدف آن از بین بردن التهاباتی است که به طور ناخواسته و ناشی از شرایط خود ایمنی در بدن ایجاد میشود، یک رژیم غذایی نسبتا جدید است که امروزه طرفداران خود را نیز پیدا کرده است.
بیماری خود ایمنی به شرایطی گفته میشود که سیستم ایمنی به اشتباه بافتها و سلولهای بدن را مورد حمله قرار میدهد.
التهابات نیز نوعی از بیماری خود ایمنی محسوب میشوند.
تحقیقات علمی نشان میدهد که بیماریهای خود ایمنی میتوانند سبب التهاب و تورم روده شوند. بنابراین استفاده از مواد غذایی که بتوانند التهابات روده را کاهش دهند، ممکن است بتوانند در بهبود بیماریهای خود ایمنی موثر باشند.
این رژیم بر حذف مواد غذایی تکیه دارد که در شرایط خود ایمنی بدن مسبب التهاب شده اند. در واقع، آنچه این رژیم غذایی به دنبال آن است به دست آوردن عادات غذایی بهتر و کاهش
التهابات بدن و به دنبال آن بهبود وضعیت ایمنی بدن است.
تصور میشود که این رژیم غذایی برای درمان روده نشت کننده یا روده نفوذ پذیر مناسب است. در شرایط خود ایمنی ممکن است سوراخهای کوچک در روده ایجاد شود و این سوراخها سبب رها شدن مواد غذایی به قسمتهای عمده بدن میشود. در این شرایط سیستم ایمنی بدن وادار به واکنش شده و
التهابات ایجاد میشوند. بنابراین با مصرف غذاهایی که در
رژیم AIP وجود دارد، میتوان به بهبودی روده نشت کننده کمک کرد. مواد غذایی که در این رژیم مصرف میشود شامل ویتامینها و ترکیبات مغذی است و همچنین بر مصرف غذاهای حاوی اسیدهای چرب امگا 3 بسیار تاکید میشود.
مواد غذایی مجاز و غیر مجاز در رژیم AIP
قبل از افزودن غذاهای جدید به
رژیم AIP، باید به مدت چند هفته یک برنامه غذایی سخت را دنبال کنید. برخی از افراد این رژیم را برای مدت زمان کوتاهی استفاده میکنند، در حالیکه برخی دیگر آن را به عنوان یک رژیم غذایی بلند مدت انتخاب میکنند.
نکته ای که باید در نظر داشته باشید این است که افزودن غذاهای جدید به رژیم غذایی باید به تدریج مثلا هفته ای یکبار صورت گیرد. همچنین باید نسبت به غذای جدید و نوع واکنشی که در بدن باعث میشود هوشیار باشید. چنانچه متوجه شدید که غذای جدید عوارض جانبی ایجاد کرده است باید از رژیم غذایی خارج شود.
لیستی که در زیر مشاهده میکنید، آن چیزهایی است که در
رژیم AIP مصرفشان ممنوع میباشد:
دانه ها و آجیلها
حبوبات (لوبیا ، سویا ، بادام زمینی ، هوموس و غیره)
محصولات لبنی
غذاهای فراوری شده
قندهای تصفیه شده
روغن بذر صنعتی (مانند روغن نباتی یا کلزا)
تخم مرغ
قهوه، شکلات و برخی ادویه ها (به عنوان مثال گشنیز و زیره)
سبزیجات (گوجه فرنگی ، فلفل ، بادمجان ، سیب زمینی و ...)
آدامس
انواع قندهای جایگزین
دانه های غلات
روغنهای اشباع
امولسیفایر و حجم دهنده های مواد غذایی
مصرف نارگیل و مشتقات آن
داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی (
NSAIDs) شامل ایبوپروفن (
Advil) ، آسپیرین (بوفرین) و ناپروکسن سدیم (
Aleve)
الکل
نکته: در حالی که به طور اختصاصی در پروتکل های
رژیم AIP مورد توجه قرار نگرفته است، تحقیقات نشان می دهد که جلبک های سبز آبی ممکن است سیستم ایمنی بدن را تحریک کنند و بنابراین افرادی که دارای بیماریهای ایمنی خود ایمنی هستند، نباید آنها را مصرف کنند.
گوشت (بدون چربی و پوست)
سبزیجات (بهتر است به صورت پخته مصرف شود). توجه شود که میزان مصرف سبزیجات کمتر از حد معمول است.
روغنهای غیر اشباع مانند روغن زیتون
غذاهای تخمیر شده، تا زمانی که حاوی لبنیات نباشند (به عنوان مثال کامبوخیا، کفیر غیر لبنی و سبزیجات تخمیر شده)
انواع سرکه مانند سرکه سیب، تا زمانی که هیچ شکر اضافه ای نداشته باشند
شربت عسل یا افرا به میزان اندک
نشاسته
ژلاتین از گوشت گاو
نکته: میوه ها یک ماده غذایی بحث برانگیز در
رژیم AIP هستند. برخی رویکردها حذف میوه را به طور کلی توصیه می کنند، در حالی که برخی دیگر می گویند شما فقط باید 10-25 گرم فروکتوز در روز یا حدود دو قطعه مصرف کنید.
نکته: بهتر است غذاهای مصرفی به صورت سوپ و یا خورشتی مصرف شود که دارای هضم راحتی باشد.
از آنجا که
رژیم AIP بسیار محدود کننده است، پیروی از آن ممکن است برای شما سخت باشد. ممکن است رعایت کردن آن دشوار باشد ، به ویژه هنگامی که با شیوه زندگی روزانه شما تداخل دارد.
اما در نهایت متوجه می شوید که مزایای
رژیم AIP از محدودیت های آن بیشتر است. این رژیم به طور عمده روی خوردن غذاهای سالم تمرکز دارد ، بنابراین به احتمال زیاد بدن شما به مرور زمان نسبت به این تغییرات رژیم واکنش مثبت نشان می دهد. در هر صورت برای به دست آوردن نتیجه مناسب، بهتر است در هنگام پیروی از این رژیم غذایی حتما با یک
متخصص تغذیه در ارتباط باشید تا شما در در طی این مسیر راهنمایی کند.
